|
DOUG COLLINS - TRENER WASHINGTON WIZARDS
|
Data urodzenia: 28 VII 1951
Uczelnia: Illinois State '73
Wzrost: 198 cm
Waga: 81 kg
Rodzina: żona Kathy i dwójka dorosłych dzieci (Chris i Kelly)
Wybrany z nr 1 w drafcie 1973 roku przez Philadelphia 76ers
Profesje: koszykarz, trener, komentator i analityk sportowy
|
Doug Collins, czyli koszykarz
Pierwsze sukcesy Douga miały miejsce w czasie gry na uniwersytecie Illinois State. Dzięki pomocy swojego trenera, legendarnego Will'a Robinson'a, dostał się do drużyny olimpijskiej. W meczach na Olimpiadzie w Monachium (1972) odegrał kluczową rolę. Był również uczestnikiem pamiętnego, bardzo kontrowersyjnego meczu finałowego z ZSRR. Dwa rzuty osobiste Collinsa na kilka sekund przed końcem meczu dały Amerykanom zwycięstwo. No prawie.... na skutek kilku złych decyzji sędziów Rosjanom udało się wygrać. Doug musiał zadowolić się srebrnym medalem olimpijskim.
|
Doug Collins w okresie gry w NBA |
Zbliżał się Draft 1973. W sezonie 1972-73 zespół Philadelphia 76ers wygrał zaledwie 9 meczów, przegrał 73. Ratunkiem miał być Bill Walton - genialny center z uniwersytetu UCLA. Niestety szefom zespołu nie udało się przekonać go do wcześniejszego opuszczenia uczelni i przystąpienia do draftu. Ostatecznie Sixers wybrali Doug'a Collins'a (z numerem 1).
W Philadelphi grał całą karierę. Był gwiazdą i występował z gwiazdami. W kolejnych latach w 76ers grali m.in. Julius Dr J Earving, Maurice Cheeks, Darryl Dawkins, itd. W trakcie ośmiu sezonów (1973-1981) Doug zdobył 7.427 punktów (17,9 na mecz). Sezony 1975-76 oraz 1977-78 były najlepsze w jego karierze. W pierwszym z wymienionych zdobywał średnio 20,8 punktów w meczu (51,3% z gry), notował 4,0 rpg, 2,5 apg i 1,43 spg. W drugim zdobywał 19,7 ppg (52,6% z gry), miał 2,9 rpg, 4.1 apg i 1,62 spg.
Collins wystąpił w 32 meczach rundy playoffs. W 1977 roku Philadelphia dotarła nawet do finału NBA, gdzie w sześciu meczach przegrała z Portland Trail Blazers (grał tam Bill Walton !!!). Rok później 76ers awansowali do finału konferencji, gdzie przegrali z Washington Bullets (4-2). W meczach playoffs Doug rzucał średnio 21,5 punktów.
Był czterokrotnie wybierany do składu na Mecz Gwiazd (1976-79). Z powodu kontuzji nie zagrał w 1979 roku.
Doug Collins zakończył koszykarską karierę na skutek kontuzji kolana odniesionej w sezonie 1980-81. Miał wtedy 29 lat.
D O U G C O L L I N S W N B A - S T A T Y S T Y K I |
SEZONY 1973-1981 |
G |
MPG |
FG% |
3P% |
FT% |
RGB |
APG |
SPG |
BPG |
PPG |
Kariera |
RAZEM |
415 |
31,2 |
,501 |
- |
,833 |
3,2 |
3,3 |
1,08 |
0,27 |
17,9 |
Playoffs |
RAZEM |
32 |
38,1 |
,526 |
- |
,774 |
4,1 |
3,5 |
1,06 |
0,13 |
21,5 |
All-Star |
RAZEM |
3 |
22,7 |
,458 |
- |
,800 |
4,3 |
5,7 |
2 |
0,0 |
11,3 |
Doug Collins, czyli trener
Doug zaczynał trenerską karierę w 1981 roku, zaraz po rozstaniu się z czynną grą w NBA. Został asystentem trenera na University of Pennsylvania. Przez dwa kolejne sezony był asystentem na uniwersytecie Arizona State.
|
Doug Collins i MJ - 1986 rok |
Trenerem Chicago Bulls został 23 maja 1986 roku. Trenował ich przez trzy sezony. W pierwszym roku Byki poprawiły bilans o 10 zwycięstw (40-42). W następnym o kolejne 10 (50-32) - był to najlepszy bilans Chicago od sezonu 1974-75. Collins wprowadzał ich co roku do playoffs. Z roku na rok coraz wyżej. W 1987 roku przegrali w pierwszej rundzie z Bostonem (0-3), rok później w półfinale konferencji z Pistons (1-4). W 1989 roku dotarli do finału konferencji, gdzie ponownie ulegli Pistons (2-4).
Doug Collins został zwolniony ze stanowiska trenera. Jawnie spierał się z Jerrym Krause na temat prowadzenia drużyny, ale była to tylko jedna z wielu przyczyn zwolnienia.
Po sześcioletniej przerwie Doug wrócił do NBA jako trener Detroit Pistons. Był 1995 rok. W pierwszym sezonie jego drużyna wygrała o 18 spotkań więcej niż w poprzedzającym (46-36, rok wcześniej 28-54). Tym samym Doug Collins wyrównał rekord Detroit ustanowiony w sezonie 1981-82. Po raz pierwszy od 4 lat Pistons weszli do playoffs. W kolejnym sezonie drużyna wygrała 54 mecze, przegrała 28. Był to trzeci najlepszy bilans w historii zespołu. Collins został nagrodzony możliwością poprowadzenia drużyny wschodu podczas Meczu Gwiazd 1997. W drużynie znalazło się dwóch zawodników Pistons - Joe Dumars i Grant Hill. Wschód wygrał 132:120.
W następnym sezonie przyszło załamanie. Pistons wygrali jedynie 21 z 45 meczów i Doug Collins został zwolniony.
|
Doug Collins i MJ - 2001 rok |
W swojej trenerskiej karierze Doug wygrał 258 spotkań, przegrał 197, co daje mu skuteczność: 57%. Doug Collins ma znakomite podejście do młodych zawodników. Jest dla nich ojcem, doskonałym nauczycielem i trenerem. Potrafi ich odpowiednio przygotować i zmotywować do doskonałej gry. Trenował młodego Michaela Jordana (zaczynał wtedy 3 sezon w NBA). Scottie Pippenowi pomógł odnaleźć się w NBA. W Detroit trenował Granta Hilla, ale jego największą zasługą jest odkrycie potencjału u młodych, średnich graczy takich jak Aaron McKie (17 w drafcie 1994), Theo Ratliff (18 w 1995), Jerome Williams (26 w 1996), Don Reid (58 w 1995).
Doug jest również znany z dobrej gry obronnej swoich zespołów. Przez dwa kolejne sezony Pistons byli na drugim miejscu p/w ilości traconych punktów. W sezonie 1995-96 pozwalali sobie rzucić jedynie 92,9 punktów. To o około 13 punktów mniej niż w poprzedzającym sezonie ! W sezonie 1996-97 tracili jeszcze mniej oczek - zaledwie 88,9 !
D O U G C O L L I N S J A K O T R E N E R |
|
S. ZASADNICZY |
PLAYOFFS |
SEZON |
ZESPÓŁ |
W |
L |
% |
W |
L |
% |
1986-87 |
Chicago |
40 |
42 |
,488 |
0 |
3 |
,000 |
1987-88 |
Chicago |
50 |
32 |
,610 |
4 |
6 |
,400 |
1988-89 |
Chicago |
47 |
35 |
,573 |
9 |
8 |
,529 |
1995-96 |
Detroit |
46 |
36 |
,561 |
0 |
3 |
,000 |
1996-97 |
Detroit |
54 |
28 |
,659 |
2 |
3 |
,400 |
1997-98 |
Detroit |
21 |
24 |
,467 |
- |
- |
- |
2001-02 |
Washington |
37 |
45 |
,451 |
- |
- |
- |
2002-03 |
Washington |
37 |
45 |
,451 |
- |
- |
- |
RAZEM |
332 |
287 |
,536 |
15 |
23 |
,395 |
Doug Collins, czyli komentator sportowy
Przez 4 sezony Collins pracował jako komentator i analityk sportowy w stacji NBC. Współpracował z Bob'em Costas i Marv'em Albert'em. Przez 6 lat współpracował także z Turner Broadcasting. Jego praca została doceniona. Trzy razy nominowano go do prestiżowej nagrody Emmy, dwa razy do nagrody Cable ACE Awards.
|