Na początek parę słów o technologii

Technologia IMAX opiera się na kilku innowacjach. Po pierwsze zastosowano większy format taśmy filmowej (70mm, w tradycyjnych kinach - 35mm). Co za tym idzie wykorzystuje się wyspecjalizowane kamery i projektory.

Pokój techniczny w kinie OMNIMAX w Chicago. Po lewej szpule z filmem "MJ To The Max" oraz dwie szyny, po których w górę, do sali kinowej wjechał projektor.

Po drugie filmy spod znaku IMAX są wyświetlane tylko w specjalnie zaprojektowanych i wybudowanych w tym celu kinach. Cechą charakterystyczną jest ogromny, płaski ekran o wysokości i szerokości około 25 metrów. Ekran jest taki duży, że widz nie obejmuje go wzrokiem. Istotna akcja dzieje się na jego środku. Boki ekranu widzi się katem oka. Podczas seansu nikt nikomu nie przeszkadza - podłoga widowni jest bardzo pochylona tak, że głowa osoby siedzącej przede mną jest na wysokości moich łydek. Wszystkie te elementy potęgują wrażenie uczestnictwa w akcji filmu.
Do tego cyfrowy sześciokanałowy dźwięk przestrzenny..... miodzio ! Podczas niektórych projekcji dochodzi jeszcze interaktywność, ale to już inna bajka :-)

W kinach IMAX puszczane są standartowe dwuwymiarowe filmy, a także trójwymiarowe (wtedy każdy dostaje specjalne okulary). To właśnie na filmach 3D IMAX rozwija skrzydła.

Warto jeszcze wspomnieć o OmniMAX'ie. Podstawowa różnica to sferyczny ekran znajdujący się nad widzem - na suficie (średnica ponad 20 metrów) ! Widzowie "leżą" sobie w wygodnych fotelach i....... OmniMAX robi większe wrażenie niż IMAX.

W Stanach IMAX czy OmniMAX to standard. W każdym większym mieście znajduje się przynajmniej jedno kino tego typu. Natomiast w Polsce........ :-((( Na pocieszenie mogę dodać, że w Warszawie wybudowano pierwsze kino IMAX (znajduje się bodajże w Sadyba Best Mall), a w kolejnych miastach planuje się lub obecnie trwa budowa.

...... ale do rzeczy......

Reklama filmu "Michael Jordan To The Max" wyświetlanego m.in. w kinie IMAX na Navy Pier w Chicago

Film "Michael Jordan To The Max" miał swoją amerykańską premierę 5 maja 2000 roku. Wejściu na ekrany towarzyszyła wielka akcja reklamowa. W Chicago była ona szczególnie intensywna.
Gdy byłem w Chicago film był grany w kilku kinach - m.in. w kinie IMAX na Navy Pier (centrum rozrywkowe na wielkim molo) oraz w kinie OmnIMAX w Museum Of Science And Industry (tam też odbywała się wystawa pamiątek związanych z Michaelem). Film widziałem w obu kinach.

"Michael Jordan To The Max" to niesamowite przeżycie. Wiadomo - doskonały obraz i dźwięk potęgowane przez technologię IMAX. Z treścią filmu jest już gorzej.

Film zaczyna się niesamowitym dunkiem z linii rzutów osobistych, który został sfilmowany przy użyciu techniki Bullet Time (wykorzystano ją m.in. podczas kręcenia filmu "Matrix"). Pusta hala United Center. MJ podbiega do linii rzutów osobistych, wybija się. W tym momencie kamera filmująca koszykarza z tyłu zaczyna szybko poruszać się w lewo po okręgu. Jordan szybuje w powietrzu, a kamera filmuje go przesuwając się 200 stopni wokół niego. W momencie gdy MJ wkłada piłkę do kosza kamera jest już z przodu, pod koszem.... Rewelacja !!!

Osią filmu są Playoffy i Finały 1998 roku. Chicago Bulls eliminują po kolei zespoły New Jersey Nets, Charlotte Hornets i Indiana Pacers, aby dotrzeć po raz szósty do finałów NBA. Autorzy filmu przypominają nam najciekawsze akcje meczów, a narrator w osobie Laurance'a Fishburne'a opowiada przebieg starć. Co jakiś czas cofamy się w przeszłość, aby zobaczyć i wysłuchać w jaki sposób MJ dochodził do swoich sukcesów. Porażki, ciężka praca nad sobą, wyzwania, motywacja, sukcesy, czyli jak i dlaczego stał się tym kim jest obecnie.
Narrację uzupełniają wypowiedzi kilkunastu osób związanych z Jordanem - członków rodziny, kolegów z zespołu, byłych trenerów, itd. Większość wypowiedzi utrwala legendę MJ... ale jakżeby inaczej :-). Czasami ma się wrażenie, że tworzą wręcz wrażenie jego boskości. To już lekka przesada ;-).
Wypowiada się również Jordan. Siedzi na stołku, sam na środku parkietu lekko zaciemnionej hali United Center. Mówi o sobie, o swoim życiu, udziela rad młodzieży.

Ostatni mecz finałów 1998. Kilkadziesiąt sekund do końca meczu. Przechwyt Jordana, później minięcie Russella i rzut dający Bykom zwycięstwo. Chicago mistrzem, wszyscy padają sobie w ramiona i rozpoczyna się świętowanie. Chwila..... a gdzie się podział rzut Stocktona ? Po chwili - napisy końcowe.
Kiedy film się skończył, czułem wielki niedosyt. To już koniec ? 45 minut to zdecydowanie za mało. Niestety jest to standardowa długość filmów kręconych w IMAX'ie :-(((

Pomijając IMAXową otoczkę jest to dość średni film o Jordanie. Do tego skierowany głównie do młodszej widowni. Poleruje legendę Michaela i wskazuje dzieciakom drogę do sukcesu i sławy. Ale czy jest to jedyna droga..... ;-)
Oglądając film ma się wrażenie uczestnictwa w wydarzeniach rozgrywających się na ekranie. Siedzę sobie w United Center, dwa metry od parkietu i oglądam mecz na żywo. Nieprawdopodobne uczucie ! Wydaje się, że grający zawodnicy są na wyciągniecie ręki i można ich prawie dotknąć !
W filmie dużą rolę odgrywa muzyka, która - muszę przyznać - została dobrana idealnie. Kolejnym plusem jest użycie innych ujęć niż te, które widzieliśmy podczas transmisji meczów w TV. Dochodzą jeszcze przepiękne panoramy Chicago, ujęcia hali United Center i jej wnętrza !

Warto zobaczyć ten film, bo to fantastyczne przeżycie. Polecam go szczególnie osobom, które nie śledziły dokładnie kariery Jordana. Fani Jordana nie znajdą w filmie zbyt wielu nowości, w końcu większość już widzieli lub słyszeli. Mimo to powinni go zobaczyć.... w końcu to IMAX !

Michael Jordan To The Max (wersja IMAX)
Moja ocena: 4+ / 5..... w końcu to film o Jordanie ;-)
Ocena treści filmu: 3 / 5

Reżyserzy: James D. Stern, Don Kempf
Producenci: Don Kempf, Steve Kempf, James D. Stern.
Narrator: Laurence Fishburne.
Czas trwania: 45 minut