Po raz pierwszy w swojej 25-letniej historii Chicago Bulls awansowali do finału ligi, gdzie na drodze do tytułu stanął magiczny Earvin Johnson ze swoim zespołem LA Lakers.

Finały 1991 to przede wszystkim pojedynek dwóch gwiazd - MJ'a i Magica

[MECZ 1] Pierwszy mecz odbywał się w Chicago Stadium. Było to bardzo zacięte spotkanie, które uświetniła wspaniała gra gwiazd obu zespołów. Michael Jordan zdobył 36 punktów (14 z 24 z pola), miał 8 zbiórek i 12 asyst, a Magic zaliczył triple-double (19 punktów, 10 zbiórek i 11 asyst) !
Pod koniec III kwarty Johnson trafił dwa razy za 3 punkty, co dało Lakersom prowadzenie 75-68. Byki odwzajemniły się 10 punktami zdobytymi pod rząd. Wyszli na prowadzenie. Na 14 sekund przed końcem meczu Bulls prowadzili 91-89 i wtedy Sam Perkins z LA trafił za 3 punkty. Jordan próbował przechylić szalę zwycięstwa na stronę Chicago, ale jego rzut z półdystansu chybił celu. Paxson przy zbiórce sfaulował Scotta, ten wykorzystał jeden rzut wolny. Pippen próbował jeszcze rzutu z ponad 18 metrów... niestety bez skutku. Lakersi wygrali pierwszy mecz 93-91 (w kwartach: 29-30, 22-23, 24-15, 18-23).
Oni mieli szansę i my ją mieliśmy - powiedział Jordan - Nasza była mniejsza.

[MECZ 2] Bullsi pokazali na co ich stać dopiero w drugim meczu. Był to jeden z najwspanialszych występów w historii Byków. Prowadzeni przez Jordana wysoko pokonali Lakersów (107-86). MJ zdobył 33 punkty i odnotował rekordową celność rzutów z gry - 83% (15/18), miał też 11 asyst. Reszta zespołu zagrała podobnie - Paxson miał udane wszystkie 8 rzutów z gry, Cartwright trafił 6 z 9 rzutów, Grant 10 z 13. Cała drużyna miała 61,7%-skuteczność (w III kwarcie nawet 85% !!!), co jest rekordem finałów NBA.

[MECZ 3] Trzeci mecz rozegrano w Los Angeles. Był on równie ekscytujący co pierwszy. Lakersi rozpoczęli III kwartę z 13-opunktowym prowadzeniem. "Wysocy" z LA - Sam Perkins (25 punktów), Vlade Divac (24) i James Worthy (19) dzielnie poczynali sobie pod koszem Bulls. W IV kwarcie obudzili się jednak wysocy gracze Chicago. Dzięki zagraniom Pippena, Granta i rezerwowego Cliffa Levingstona Byki rozpoczęły pogoń. Rzut za 3 punkty Vlade Divaca na 11 sekund przed końcem meczu dał Lakersom prowadzenie 92-90. Ale Jordan lubi takie sytuacje... Nie dość, że doprowadził do wyrównania celnym rzutem na 3,4 sekundy przed końcem, to jeszcze zdobywając 6 punktów w dodatkowym czasie przesądził o triumfie Byków w dogrywce (12-4) i całym meczu (104-96). W sumie MJ zdobył 29 punktów o siedem więcej od gwiazdy Lakers - Magic'a Johnsona.
Po tym zwycięstwie Byki wyszły na prowadzenie w serii (2-1).

To mistrzostwo znaczy tak wiele. Nie tylko dla mnie, ale dla drużyny, dla miasta Chicago. Dla mnie to była siedmioletnia walka odkąd zacząłem grać w NBA. To dzień największej dumy w moim życiu.....

[MECZ 4] Obrona Byków, tak niszcząca w fazie playoffs, tym razem była wręcz mordercza, doprowadzając do zaledwie 37%-wej skuteczności Lakersów. Koledzy MJ'a z uniwersytetu - Perkins i Worthy trafili tylko 7 z 31 rzutów (22,6%). Natomiast rewelacyjnie piłkę rozgrywał Jordan, który w całym spotkaniu zdobył 28 punktów. Gospodarze bronili się dzielnie, ale już na początku III kwarty przegrywali 16 punktami. Nawet dobra gra Magic'a (w całym meczu 22 punkty) i Vlade Divaca (27 punktów) nie pozwoliła Lakersom na zmniejszenie straty poniżej 7 punktów (początek IV kwarty, 78-71). Ostatecznie Byki wygrały 97-82 (27-28, 25-16, 22-14, 23-24).
Nie przypuszczałem, że mogą kiedykolwiek tak wyraźnie dominować - powiedział przygnębiony Magic.

[MECZ 5] W piątym, ostatnim spotkaniu finałów Bullsi odnieśli trzecie kolejne zwycięstwo w obcej hali (108-101). Lakersi musieli rozegrać mecz bez swoich dwóch podstawowych zawodników - Jamesa Worthy'ego i Byrona Scotta. Na parkiecie godnie zastąpili ich Elden Campbell i Tony Smith. Pod koniec II kwarty wynik był bliski remisu. W IV kwarcie atmosfera gęstniała z minuty na minutę. Jeszcze na 6 minut przed końcem meczu Lakersi prowadzili 93-90 (po efektownym wsadzie Campbella). Końcówka należała jednak do Michaela Jordana (30 punktów, 4 zbiórki, 10 asyst), Scottiego Pippena (32 punkty, 13 zbiórek, 7 asyst) oraz Paxsona, który przypieczętował pierwszy tytuł pięcioma efektownymi trafieniami w ciągu czterech ostatnich minutach meczu !!! Zdobył wtedy 10 punktów (w całym meczu 20) - kibice obwołali go graczem meczu. W całych finałach Paxon miał najwyższą ze wszystkich skuteczność z gry (aż 65 %). Byki wygrały 108-101 i po raz pierwszy zostały mistrzami NBA !!!
Magic Johnson, skutecznie kryty przez Jordana i Pippena, zdobył 16 punktów, miał też 11 zbiórek i aż 20 asyst !!!

Michael Jordan uzyskał średnio 31,2 punktu (55,8%-skuteczność), 11,4 asysty, 6,6 zbiórki oraz 2,2 przechwytu w każdym meczu i bezapelacyjnie zgarnął tytuł MVP finałów. Na boisku wspierał go Scottie Pippen (20,8 ppg, 9,4 rpg i 6,6 apg) - szczególnie w obronie, gdzie skutecznie powstrzymywał Magica Johnsona. Wyróżniali się także Horace Grant i John Paxson.

"Po pierwszych radosnych reakcjach cała drużyna Byków usiadła w szatni... niemal wszyscy płakali. Potem ściskali się, poklepywali, gratulowali sobie wzajemnie. Każdy jako pierwszy chciał dotknąć ogromnego, błyszczącego pucharu. Przekazywanie z rąk do rąk właśnie co zdobytego pucharu trwało kilkanaście minut. Nie wiem co mam ze sobą zrobić. Siedzieć czy wstać ? - mówił w chwili szczęścia Michael do siedzącej obok żony Juanity i do ojca. Szał radości przerwał Horace Grant, który wezwał wszystkich do modlitwy. Po 20 sekundach wreszcie wystrzelił korek od szampana.

Mam chęć wejść do tego pucharu, tak bardzo się cieszę. Zdobyć puchar i zostać graczem najlepszej drużyny na świecie to wspaniałe uczucie. Chcę to powtórzyć. Nie będę niczego obiecywać, po prostu zrobię to jeszcze raz - zapowiedział Jordan.

Po kilku minutach do szatni Bullsów przyszli z gratulacjami Lakersi na czele z Magiciem Johnsonem i trenerem Mikem Dunlevy. To jest facet z klasą - powiedział o Johnsonie Jordan - Jestem dumny, że mogłem grać przeciw niemu. Cały czas jednak wierzyłem w swoją drużynę. Przypuszczam, że dla wielu nasze zwycięstwo jest zaskoczeniem, ale to fakt. To my jesteśmy mistrzami. Uczyniliśmy to jako drużyna. Nikt nie podarował nam zwycięstwa." (PAP)